«Εκ της Περσίας έρχονται τρεις Μάγοι με τα δώρα,
Άστρο λαμπρό τους οδηγεί χωρίς να λείψει ώρα»,
μας τραγουδάνε τα παιδιά κάθε
χρόνο με τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
 |
Ο έναστρος ουρανός μας γοητεύει
κι από παλιά οι άνθρωποι έψαχναν να βρουν μια εξήγηση για τον Κόσμο, αλλά και
την ίδια την ύπαρξή μας, στ’ άστρα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν στη θεά Νουτ,
την οποία απεικόνιζαν ως γυναίκα με επίμηκες και
κυρτωμένο σώμα, στηριζόμενη στη γη μόνο με τα άκρα των δαχτύλων των ποδιών και
των χεριών. Η κοιλιά της, γεμάτη αστέρια σχημάτιζε τον ουράνιο θόλο.
Ο Όμηρος κι ο
Ησίοδος μας λένε ότι η Γη είναι ένας επίπεδος δίσκος, ο οποίος από πάνω έχει
τον Ουρανό που την σκεπάζει σαν ημισφαιρικός θόλος και από κάτω τα Τάρταρα
σχηματίζοντας έναν είδος συμμετρικού θόλου με τον Ουρανό.
 |
| Η εικόνα είναι από τα "Κοσμολογικά" |
Ο Πλάτωνας πάλι,
στον Τίμαιο, υποστηρίζει πως ο Δημιουργός, όταν έφτιαξε τον Κόσμο επινόησε και
τον Χρόνο. Για τη μέτρηση του Χρόνου, όμως, δημιούργησε τον Ήλιο και τους
άλλους πλανήτες. Και
μέχρι σήμερα ο τρόπος που μετράμε το χρόνο στην καθημερινή μας ζωή δεν έχει
αλλάξει.
 |
| Η μινιατούρα είναι έργο του Ν. Παλαιό |
Να λοιπόν, πώς ο Άχρονος,
συνδέεται με τον Χρόνο: με τ’ αστέρια.
«… και ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη
ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον».
Ένα αστέρι, σημαδεύει, κατά τον
Ευαγγελιστή Ματθαίο, και τον τόπο όπου πραγματοποιήθηκε η είσοδος του Άχρονου
μέσα στον Χρόνο.
Οι επιστήμονες κατάφεραν να πάρουν
μηνύματα απ’ τ’ άστρα αναλύοντας το φως που εκπέμπουν και ακούγοντας τη μουσική
τους. Προσπάθησαν, ακόμη, να ερμηνεύσουν
επιστημονικά το χριστουγεννιάτικο αστέρι με διάφορες θεωρίες.
Μετέωρο ή κομήτης;
Ένας λαμπερός πλανήτης ή μια σύνοδος
πλανητών;
Νόβα ή σουπερνόβα;
Ή μήπως ένα ανεξήγητο φαινόμενο,
ένα θαύμα;
Ό,τι κι αν πιστεύει ο καθένας, το
άστρο των Χριστουγέννων, μιλά και μας στέλνει τα δικά του μηνύματα:
Μας μιλά για την ανθρώπινη
περιέργεια, αυτή που μας κάνει να προχωράμε πέρα απ’ τα όριά μας, όπως έκαναν
οι Μάγοι. Αυτή που μας ωθεί συνεχώς να ανακαλύπτουμε νέα πράγματα για τον Κόσμο
μας. Αυτή που καθορίζει τους στόχους μας, αυτή που μας παρακινεί να ψάχνουμε
για νέες αλήθειες γύρω, αλλά και μέσα μας.
Μας λέει ακόμη το άστρο να
τολμήσουμε. Ν’ αφήσουμε τη σιγουριά του βολέματος και ν’ ακολουθήσουμε μια παρόρμηση, μια φαεινή ιδέα.
Μπορεί να αποτύχουμε, αλλά θα έχουμε δοκιμάσει, δοκιμαστεί, και θα γίνουμε
πλουσιότεροι σε εμπειρίες. Η τύχη
άλλωστε, βοηθάει τους τολμηρούς κι όπως έλεγε η Ιμβριώτισσα γιαγιά μου: «Όποιος γυρίζει, μυρίζει κι όποιος κάθεται, βρωμάει…»
«Δεῦτε
ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός…» λέει ένας χριστουγεννιάτικος ύμνος.
 |
| Η μινιατούρα είναι έργο του Ν. Παλαιό |
Πού οδήγησε τους Μάγους το αστέρι;
Τους έφερε μπροστά σ’ ένα ταπεινό σπήλαιο κι όχι σ’ ένα λαμπερό
παλάτι. Η φτωχική φάτνη δεν είναι ένα σύμβολο που απέχει πολύ από τα
καταναλωτικά πρότυπα της εποχής μας;
Είναι άραγε ένα μήνυμα, μια
προτροπή για να είμαστε λίγο πιο ταπεινοί, λιγότερο αλαζόνες;
Σ’ όλα τα επίπεδα.
Στην καθημερινή μας ζωή απέναντι
στον σύντροφο της ζωής μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους συναδέλφους
μας …
Στην αντιμετώπιση των προβλημάτων
της χώρας μας. Με λιγότερη υπεροψία και λιγότερο αυτοθαυμασμό εκ μέρους των
πολιτικών μας, ίσως να είχαμε καλύτερη μοίρα.
Αλλά και σε οικουμενική κλίμακα, με
περισσότερη ταπεινοφροσύνη και κατανόηση απέναντι στους φτωχούς και στους
κατατρεγμένους λαούς, σ’ αυτούς που δοκιμάζονται από πολέμους κι άλλες
συμφορές.
Μήπως είναι ένα σπρώξιμο για να συνειδητοποιήσουμε
πως η άκρατη αλαζονεία απέναντι στη
φύση, στα έμψυχα, τα ζώα και τα φυτά, όπως και στα άψυχα, τους φυσικούς πόρους
– τους οποίους ελαφρά τη καρδία κατασπαταλήσαμε - , μας οδηγεί σε μια
υποβάθμιση του περιβάλλοντος; Αν σκύβαμε με ταπεινότητα πάνω στα αγαθά που
απλόχερα μας πρόσφερε η φύση, μήπως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά;
Ας ευχηθούμε ο κάθε άνθρωπος πάνω
στη Γη, να διαβάσει σωστά τα μηνύματα του άστρου των Χριστουγέννων και τότε
ίσως έρθει επιτέλους «…επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία
».
Καλές γιορτές!
