Για την Πόλη, που αλλάζει...

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για την Πόλη!

 «Παρακολούθησα τα έργα που ξεκοίλιασαν την πόλη... ...Το 1958... ...είδα μηχανές πελώριες, μηχανοκίνητους δεινόσαυρους να γκρεμίζουν τα σπίτια το ένα μετά το άλλο. Εκείνη την εποχή φωτογράφιζα μέρα νύχτα την πόλη που είχαν βαλθεί να καταστρέψουν», λέει ο φωτογράφος  Ara Güler  στον συγγραφέα Daniel Rondeau,  περιγράφοντάς του πώς καταστράφηκε η Κωνσταντινούπολη, στην προσπάθεια να ανοικοδομηθεί (Από το βιβλίο «Η Πόλη», Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2008) . 

Και πριν από λίγες μέρες τα ελληνικά μπλογκ πήραν φωτιά από μια είδηση, η οποία αναφέρει πως γκρεμίζεται ό,τι θυμίζει Ελλάδα στην Κωνσταντινούπολη:

 «Με το πρόσχημα του εξωραϊσμού και της αναβάθμισης κατεδαφίζονται και τα τελευταία ελληνικά κτίσματα στην Πόλη, με απόφαση «κατεπείγουσας απαλλοτρίωσης».
 

Ίσως τα πράγματα να μην είναι έτσι ακριβώς, αλλά είναι σίγουρο πως η καταστροφή, αυτή που περιγράφει ο  Ara Güler, συνεχίζεται ακόμη μέχρι τις μέρες μας. Κι αυτή η αλλοίωση της ιστορικής φυσιογνωμίας της Πόλης, απασχολεί και τον Ahmet Ümit, συγγραφέα του βιβλίου «Μνήμες της Κωνσταντινούπολης» (Πατάκης, 2012) .

Αυτήν, όμως, την αγωνία του μας την περνά με μεγάλη τέχνη μέσα από μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αστυνομική ιστορία. Μια σειρά φόνων, οι οποίοι φαίνεται να έχουν σχέση με το ιστορικό παρελθόν της Πόλης, αφού καθένα από τα θύματα τοποθετείται σε κάποιο ιστορικό μνημείο με ένα νόμισμα της αντίστοιχης χρονικής περιόδου στα χέρια του, είναι το αστυνομικό αίνιγμα που μας συναρπάζει. 

Με όχημα το αίνιγμα αυτό, όμως, ο Ahmet Ümit μας παρουσιάζει με αριστοτεχνικό τρόπο πώς καταστρέφεται η Κωνσταντινούπολη στο βωμό του κέρδους και στο όνομα της κακώς εννοούμενης ανάπτυξης, θυμίζοντάς μας καταστάσεις που τις ζήσαμε και τις ζούμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Μέσα σ’ αυτή την πόλη, λοιπόν, που μεταβάλλεται ραγδαία, ο έρωτας, η φιλία, η απληστία, η απώλεια, σημαδεύουν τους ανθρώπους και τους αλλάζουν κι αυτούς, τους μεταμορφώνουν.

Κι ενώ η «κατάλευκη ομίχλη σκεπάζει ό,τι άσχημο υπήρχε» στη σύγχρονη Πόλη, ο αστυνόμος Νεβζάτ καλείται να ανασηκώσει το πέπλο που θα του αποκαλύψει  ό, τι πιο σκοτεινό κρύβεται πίσω από τους φόνους.

Ο αναγνώστης παρακολουθεί με κομμένη ανάσα τις ανατροπές, ενώ ταυτόχρονα ιχνηλατεί το παρελθόν της μοναδικής αυτής πόλης, από την εποχή του Βύζαντα μέχρι τη σημερινή εποχή.

Πρόκειται σίγουρα για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα αλλιώτικο απ’ τ’ άλλα. Διαβάστε το αξίζει! Κι όποιος υποψιαστεί τον δολοφόνο προτού το επιτρέψει ο συγγραφέας, να μου γράψει.

Το βιβλίο το διάβασα πρώτα στα Τουρκικά. Πιστεύω, όμως, πως ευτύχησε και στην ελληνική του μετάφραση από τον Θάνο Ζαράγκαλη.

Α, ναι! Στην δημιουργία της ατμόσφαιρας συμβάλλει κι η υπέροχη φωνή της Müzeyyen Senar, η οποία μας «συνοδεύει» στην ανάγνωση.

Αν κι έψαξα πολύ, δεν βρήκα τραγουδισμένο απ’ την ίδια,  το “Dönülmez akşamın ufkundayız”, ένα τραγούδι με πολύ ωραίους στίχους, το οποίο «ακούγεται» και στο βιβλίο,  κι έτσι διάλεξα ένα άλλο για ν’ ακούσετε τη φωνή της.

.