Ποια μάσκα να φορέσω;

«Από τη στιγμή που θα νιώσουμε τον εαυτό μας φοράμε μια μάσκα», λέει ο Βασίλης, ένας καρκινοπαθής, στο ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη «Μεταξά, ακούγοντας το χρόνο». «Ποια μάσκα θα αρέσει στους γονείς, ποια μάσκα θα αρέσει στο δάσκαλο, στον προϊστάμενο, στη σύζυγο…».

Κι αναρωτιέται ο Βασίλης, ποιο είναι το αληθινό μας πρόσωπο.

Ξαναθυμήθηκα τα λόγια του τώρα, που μπήκε το Τριώδιο. Οι Απόκριες είναι μια περίοδος κατά την οποία μπορούμε να «απελευθερωθούμε» φορώντας μια μάσκα και να διασκεδάσουμε με τον μεταμφιεσμένο εαυτό μας, υποδυόμενοι κάποιο ρόλο.

Τι γίνεται, όμως, τον άλλο καιρό, τότε που υποτίθεται ότι δεν φοράμε προσωπείο; Αναλογίζομαι πόσες φορές στη ζωή μου αναγκάστηκα να φορέσω μια μάσκα και διαπιστώνω, όσο το σκέφτομαι, πως ο Βασίλης είχε δίκιο.

Το πρόβλημα είναι πως αλλάζοντας μουτσούνες για ν’ αρέσουμε στους άλλους, χάνουμε βαθμηδόν τον αληθινό μας εαυτό. Ανάμεσα στις πολλές μάσκες δεν μπορούμε να διακρίνουμε αυτήν, που είναι ένα με το πετσί μας.

Όπως ο Φαρισαίος της παραβολής, νομίζουμε πως είμαστε αυτό που δείχνει η μάσκα που φοράμε. Κι είναι πολύ δύσκολο να σταθούμε, όπως ο Τελώνης, απέναντι στον πραγματικό εαυτό μας, να τον αναγνωρίσουμε, να τον αντιμετωπίσουμε, να τον παραδεχτούμε και να τον παρουσιάσουμε στους άλλους.

Καλές Απόκριες!   

Υπάρχουν άγγελοι;

«Δεν υπάρχουν άγγελοι, σου λέω», άκουσα προχτές την Κατερίνα Κούκα να μας βεβαιώνει στο γνωστό τραγούδι.

Η χριστιανική θρησκεία  - όπως κι άλλες θρησκείες  - παραδέχεται την ύπαρξη των αγγέλων κι έτσι μπαίνουμε σε ένα θεολογικό ζήτημα το οποίο μας πάει ακόμα παραπέρα.

Γιατί αν υπάρχουν, δημιουργούνται διάφορα άλλα ερωτήματα περί της φύσεως και του φύλου των αγγέλων – με το τελευταίο καταπιάνεται κι ο Αρκάς σ’ ένα άλμπουμ του.

Όπως διάβασα εδώ, οι άγγελοι, είναι «φύσεις νοερές, αεικίνητες, αυτεξούσιες, ασώματες», οι οποίες έχουν ως έργο τους να δοξολογούν τον Θεό, να υπηρετούν τη Θεία Οικονομία και να σώζουν τους ανθρώπους, 

Στις γιορτές που μας πέρασαν είχα την ευκαιρία να πάρω απάντηση στο μεγάλο αυτό μεταφυσικό ερώτημα. Έλυσα μάλιστα και το πρόβλημα περί του φύλου των αγγέλων. Και να πώς:

Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα ο Γιώργος, ο οποίος παλεύει αρκετά χρόνια τώρα με τον καρκίνο, έπαθε ένα αυτόματο κάταγμα κι αναγκαστήκαμε να περάσουμε τις γιορτές και πολλές άλλες μέρες στο νοσοκομείο, όπου και χειρουργήθηκε.

Εκεί, λοιπόν, είχαμε την εμπειρία να έλθουμε σε επαφή με ένα σωρό αγγέλους.

Μόλις φτάσαμε μας τριγύρισαν γυναικείες αγγελικές φιγούρες, οι οποίες με χαμόγελα και γλυκές κουβέντες φρόντιζαν για τις ανάγκες του ασθενούς. Ένας αρσενικού γένους Αρχάγγελος με ένα επιτελείο αγγέλων ανέλαβε την αποκατάσταση τη βλάβης.

Άλλοι άγγελοι περνούσαν κάθε μέρα και μας βοηθούσαν σε οτιδήποτε είχαμε ανάγκη. Αυτοί,- και των δύο φύλων - μας έκαναν παρέα και μας έφερναν φαγητό. Αρκεί να σας πω ότι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς φάγαμε χοιρινό με δαμάσκηνα, ανοίξαμε σαμπάνια και κόψαμε βασιλόπιτα.

Άλλοι άγγελοι έκαναν συντροφιά στο Γιώργο για να με ξεκουράσουν.

Άγγελοι προσφέρθηκαν να μας πληρώσουν λογαριασμούς, να μας φέρουν ψώνια απ’ το σούπερ μάρκετ κι άλλοι  - σ’ αυτή την εποχή της κρίσης! - να μας δανείσουν χρήματα.

Άγγελοι πήραν μέτρα στα σκαλιά μας κι ανέλαβαν να μας φτιάξουν ράμπα, έφτιαξαν μια κατασκευή για να μπορεί ο Γιώργος να πιάνεται από αυτήν και να ανασηκώνεται στο κρεβάτι, ενώ άλλοι ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν υποθέσεις μας σε υπηρεσίες.

Μετά από την εμπειρία αυτή να μην τολμήσει κανείς να μου αμφισβητήσει την ύπαρξη των αγγέλων. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν. Μάλιστα, δεν είναι και τόσο άϋλες παρουσίες. Έχουν σάρκα και οστά. όσο για το φύλο τους, είναι βέβαιο πως υπάρχουν τόσο αρσενικοί όσο και θηλυκοί άγγελοι.

Όλη αυτή τη μεταφυσική εμπειρία τη ζήσαμε στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς «Οι Άγιοι Ανάργυροι».Κι επειδή οι άγγελοι έχουν και ονοματεπώνυμο, να εξηγήσω ότι  Αρχάγγελος ήταν ο Ν. Δεμερτζής, Διευθυντής της Ορθοπεδικής Κλινικής με το επιτελείο του. Γυναίκες άγγελοι οι νοσηλεύτριες της κλινικής  -υπήρχε κι ένας άντρας μεταξύ τους. Οι υπόλοιποι άγγελοι ήταν οι πολυάριθμοι φίλοι  - και συγγενείς - που δεν έλειψαν από κοντά μας και βοήθησαν – ο καθένας με τον τρόπο του – να ξεπεράσουμε τις δύσκολες αυτές ώρες.

Η περιπέτεια αυτή με βοήθησε να καταλάβω, πως όσο υπάρχουν ακόμη υγιή κύτταρα σ’ αυτή τη χώρα, δεν πρόκειται να χαθεί. Όσο οι δεσμοί μας μένουν δυνατοί κι η αλληλεγγύη κρατιέται ζωντανή, όσο υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν με γενναιοδωρία στον συνάνθρωπο ό, τι μπορούν να προσφέρουν, έχουμε ελπίδες.

Υπάρχουν άγγελοι, λοιπόν, να ευχόμαστε μόνο - και να φροντίζουμε - να μη χαθούν ποτέ απ’ τη ζωή μας.